دربین لوازم خانگی چیزی که برایم جالب وخاطره برانگیز است یخچال است. با دیدن یخچال طعم دلپذیر برف دوشاب مرحوم اسماعیل دائی که به گویش محلی اسمال دائی صداش می کردیم ویخ دربهشت وبستنی سنتی را،دردهان خود حس کرده وخاطرات شیرین گذشته برایم تداعی می گردد. خاطرات پر شور دوران دبستان را وثانیه شماری ساعت آخر کلاس های ماه های فصل بهار، برای شنیدن زنگ مدرسه وتعطیل شدن کلاس ودویدن به سوی اسمال دائی وپرداخت ده شاهی (نیم ریال) یا یک قران(یک ریال) برای گرفتن یک کاسه برف دوشاب (تهیه شده از برف تازه بلورین که چند ساعت قبل از برف چال آورده شده است وبرای حفظ آن از تاثیر گرمای خرداد درزیر بسته ای از گیاه سرخس که به گویش محلی خرف یا کرف نامیده می شود پنهان شده است)، یا یک پیاله بستنی خوش مزه ویا یک لیوان یخ دربهشت گوارا.
دیدن یخچال یادآورمنظره زنبیل های آویخته در داخل چاه آب خانگی است که نقش هریک از آن هاخنک نگهداشتن بخشی از خوراکی ها از جمله : میوه، گوشت و…. بوده است .تصور می کنم موارد اشاره شده برای نسل جوان وافراد زیر۴۰ سال (این متن درآذرماه ۱۳۷۵ تهیه شده است)عجیب بوده وشاید دراین زمینه چیزی نشنیده ونخوانده باشند . ازآنجا که انسان ذاتا سعی داردتا کمتر کاستی ها وسختی های روزگاران سپری شده رایاد آوری نماید، شاید کسانی هم که چنین دوران را دیده وتجربه کرده اند ، آن را به فراموشی سپرده باشند. اینجانب نیز درجائی نوشته ای دراین مورد ندیده ام . بدین جهت برآن شدم تا به مدد ذهنیات خود مطالبی هرچند ناقص ومختصر دراین زمینه تحریروارائه نمایم تاهم یادی از خاطرات گذشته باشد وهم ارج گذاری بیشتیر به آنچه که در اختیار هست .